ای شال

ای شال

حنجره ات را پاره کن

سینه ات را بشکاف

مشت هایت را گره کن

قدم هایت را محکم بردار

خشمت را عیان ساز

که

فرزند نا خلف تو

می خواهد

انتقامت را بستاند

         از ناکسانی کز نام تو  نان ها برای خویش ساختند.

چهره هاي برجسته ي شال....ها ها ها.....

دوستان آيا وقت آن نرسيده كه از خود بپرسيم اين به ظاهر بزرگمرداني كه كه در عرصه علم وادب و دين و سياست در اين خطه ي پهناور  فعاليت كرده و مي كنند و خواهند كرد براي سربلندي و سرافرازي زادگاه ان چه كرده اند؟

آيا آن كس كه امام جمعه تاكستان است و ابدا به شال نمي انديشد افتخار شال محسوب مي شود و يا فلاني را كه خدايش بيامرزاد و زماني رياست بانكي را بر عهده داشته چهره ماندگار است؟

آيا  پزشك و استاد و رواشناس و دبير بودن تمام  دردهاي ما را درمان مي كند و آيا فرمانده ي گردان بودن و محبوب بودن تنها مختص به شاليان است كه اين چنين از آنان دم مي زني؟

دوست من خيلي دلم مي خواهد معناي فعال سياسي را از زبان تو بشنوم تا بدانم يعني چه و  بسيار دوست دارم تا به من بفهماني كه خلباني كه حتي اسمش را بيش 90درصد مردم شال نشنيده اند برگي از افتخار اين خاك بدانم.

شهر من شال

شهر مظلوم من مي دانم كه عده اي موش صفت در دامان خود داري كه تداعي گر مثل معروف مار در آستين خويشتن پرورش دادن هستند و مي دانم كه دلت همانند دلم خون است زيرا چندي نابكار نمك نشناس  نمكت خورند نمك دانت شكنند.

شهر مسكين من مي دانم كه شماري دنيا پرست بر گرده ات نشسته اند و چنان بر تن نحيف و نزارت شلاق آز و طمع شان را فرو مي كوبانند كه آه از لبت بر مي خيزد و اشك از چشمانت جاري مي شود.

شهر طاعوني من كه به غارت رفته اي  به دست زر اندوزاني پست.زراندوزاني كه بيمارت كردند و تو را بسيار شبيه به فردي طاعوني ساختند تا شايد نماند از تو نامي بلند به جا.

شهر دوست داشتني من دوستت دارم تا به سر حد جان و دوست دارت خواهم ماند وليكن با تو اي زادگاه عزيزتر ز جانم عهد مي بندم  براي مترقي شدنت از هيچ كوششي دريغ نكنم  و باز عهد مي بندم روزي كوس رسوايي خيانت كاران را زنم.   

              * بنشينند به انتظار كه  انفجار نزديك است*